تموم این سالها

خبک آن قماربازی که بباخت آنچه بودش
و نماند هیچی الا هوش قمار دیگر

بگذار بگذریم ...

خیلی حس بد و مزخرفیه که آدم این حسو داشته باشه که پارتنرش داره بهش خیانت می کنه! نمی دونم این حس مزخرف آشغال از کجا ریشه میگیره؟! اما حسیه که همیشه باهام بوده. همیشه با هر کی بودم حس کردم داره بهم خیانت می کنه! و به خاطر این حس سعی میکردم منم خیانت کنم تا توی ذهن خودم با طرف بی حساب بشم!!!
وایییییییییییی .... خسته ام از این حسای مسخره توی ذهنم ... چه بلایی سر ذهن سفید ما اومد؟

سال و میرا ، من و سرکار خانم ط

سال میرا رو داره تا بهش بگه میخواد چیکار کنه ، ته براش مهم باشه که میرا بدونه چی میخواد ، میخواد به کجا برسه . و میرا تاییدش کنه! و گیلاس رو از دستش بگیره و بگه همین کارو بکن ... میرای زندگی من فکر می کنم خانم ط بود ... کسی که اگه بود میتونست این کارا رو برام بکنه و با نیمچه اطمینانی بفرستتم به رختخواب

اما من میرای زندگیم رو نمی دونم به خاطر چی دور انداختم و حالی فقط گاهی بهش زنگ میزنم که جوابمو نمیده ... و حالا باید بشینم و میرای زندگی یکی دیگه بشم و دلم بگیره و بمیره و ...

تمام وسوسه های زمین

وحشتناک استرس دارم و میترسم. نگرانم. خسته! کارای احمقانه میکنم. از پاس گرفتن از سر کار و پناه بردن ب همه چیز و همه کس واسه یه ذره آرامش! آخ آرامش...
خبر بدی شنیدم. از اینکه حس تحت نظر بودن و اشتباه کردن رو دارم خسته شدم. کاش میتونستم برم. برم جایی که نفس کشیدن جرم نباشه.
کمتر میخونم و هیچ نمی نویسم. فقط سریال های گاه به گاه. انگار هیچ چیز مهمی نیست و همه چیز رو به فنا میره.
دل خوشی هامان چه کوچک دردهامان چه بزرگ...
دلم میخواد یه هفته مرخصی بگیرم و برم سفر. دلم میخواد برم کندوان. یا قشم. ماسوله بندر انزلی بندر لنگه ... یه شهر کوچک و خلوت ... حیف نه وقتش هست ، نه پولش و نه روی این ماشین واسه مسافت طولانی میشه حساب کرد ...
آخ خسته ام ... و از این ترس حالم به هم میخوره. و از اینکه اینقدر نظر بقیه برام مهمه هم همین طور ...
چه می توان کرد ...

سهم خواهی

سهم دنیا تمام من؛ سهم من چقدر از دنیا؟

وسوسه بیانی شدن

تمام طول شیفت رو به این فکر می کنم که در کنار این سایت ها و نرم افزارهای ذخیره مطلب که چند وقته جای دفتر رو گرفته، دلم میخواد توی بیان بنویسم. بیان و امکاناتش منو وسوسه می کنه!